Een Rotarylid is overal welkom
Hier volgt een verslag van Marcel van Zanten, als piloot vliegt hij het aardbolletje rond. Dat geeft hem de kans om her-en-der Rotaryclubs te bezoeken.
Marcel van Zanten: “Zoals beloofd mijn verhaal en wat foto’s van mijn bezoek aan Rotary club Orlando”:
Van 29 april t.m. 12 mei zijn Jessica, mijn vrouw, Laura (14) en Michiel (11), leenkinderen, en ik op vakantie geweest naar Orlando Florida. Jessica en Ik hebben de kinderen mee mogen nemen van Jes haar zus en onze zwager. Het was een geweldige trip waarbij we alle bekende parken zoals Disney’s Magic Kingdom, Epcot, Universal Studio’s, Island of Adventure, Wet and Wild and Kennedy Space Centre hebben bezocht.
Dit had wel tot gevolg dat ik weer een Rotary bijeenkomst van onze club heb moeten missen. lees meer…
Het gebouw, wat me een beetje deed denken aan een typische Amerikaanse kerk, stond een mijl of twee ten oosten van de hoge gebouwen van het zaken centrum in een prachtige wijk met mooi houten vrijstaande huizen waarvan er geen een gelijk was.
Nu had ik gelezen in de statuten dat, als men in de gelegenheid is, men z’n best moet doen om dan een bijeenkomst van een andere club bij te wonen, dus een mailtje naar een van de vele Rotary Club’s in Orlando en ik was van harte welkom. Op de enige regenachtige dag die we hebben gehad heb ik Jes en de kids in een typische Amerikaanse Mall achter gelaten en ben naar Downtown Orlando gereden waar, naar later bleek, de grootste Rotary Club (215 leden) van Orlando en omstreken z’n lunch bijeenkomsten houd.Ruim op tijd heb ik mij gemeld en werd onmiddellijk door de toen al aanwezige leden van harte welkom geheten.
…nóg meer activiteiten!
Voordat de sprekers voor die middag aan de beurt waren werden eerst nog wat andere zaken afgehandeld zoals het vieren van de verjaardag van het niet aanwezige oudste lid, 90 jaar, die overigens wel een fel blauwe, mierzoete, levens grote taart had aflaten leveren. Dan zijn onze rondjes toch een minder grote aanslag op je portemonnee.
Ook zamelde men nog de “lucky dollar” in in een rieten hoed waarbij sommigen de gelegenheid namen om uit te leggen vanwaar deze bijdrage. Het varieerde van geboren kleinkinderen tot bedankjes en goede wensen.
Wat absoluut niet mocht ontbreken was natuurlijk het bekend maken van de Rotarian van de maand, zou misschien ook een leuk idee zijn voor onze club (dit laatste bedoel ik niet serieus).
Als laatste, voor de sprekers, werden er nog een aantal mensen in het zonnetje gezet (uitreiking Fellowship awards) die betrokken waren bij het organiseren en de uitvoering van gratis operaties door een kinderarts, die gespecialiseerd en een autoriteit is op het gebied van hart operaties bij die kleintjes.
De sprekers waren een bestuurder en een vrijwilliger/ouder van een landelijke organisatie die kinderen met een beperking, geestelijk and wel lichamelijk, steunt en begeleid tijdens de eerste 20 jaar van hun leven. Niet alleen thuis en op school maar met name ook tijdens vakantie. Deze organisatie heeft op verschillende locaties in de US vakantie parken volledig aangepast om de kinderen en hun ouders van een normale vakantie te kunnen laten genieten. Indrukwekkend verhaal. Een check van, ik dacht, 10.000 dollar werd aan deze organisatie uitgereikt.
Ander land, andere club, andere gebruiken…
De bijeenkomst was ook in vele opzichten anders dat wat ik bij onze club gewent ben. Er was een uitgebreid lopend-buffet, en men ging eerst eten aan een groot aantal ronde tafels.
Na verloop van tijd werd door de President de bijeenkomst geopend en ging iedereen staan, gevolgd door een door een “Pastor” uitgesproken gebed. Vervolgens werd een, denk ik, soort clublied gezongen, onmiddellijk gevolgd door “God bless Amerika” richting de Amerikaanse vlag, die vanzelfsprekend prominent was opgesteld links van de bestuurstafel.
Daarna werden alle gasten, Amerikaanse bezoekers van andere clubs en ik, voorgesteld en moesten gaan staan en staan blijven want na een teken werden de gasten van alle kanten door de leden die in je buurt zaten uitgebreid en enthousiast, zoals alleen Amerikanen dat kunnen, heftig handen schuddend, nogmaals van harte welkom geheten.
Deze superenthousiaste manier van doen was nogal overweldigend, ik voelde eventjes de neiging om te vluchten opkomen maar heb die weten te onderdrukken en ben gelukkig gebleven.
Daarna werd ik naar voren geroepen voor de, door onze voorzitter zo aangemoedigde, en door de hun President zeer gewaardeerde uitwisseling van de vlaggetjes of vaantjes (hoe heten die dingen eigenlijk?).
Uiteraard werd mij verzocht, aan deze club, waar in de zaal, ik schat, z’n 170 man zat, e.e.a. te vertellen over mijzelf maar vooral ook over onze club. Ik heb dat in mijn beste Engels in ongeveer 5 minuten kunnen doen, en werd daarvoor bijzonder vriendelijk bedankt door de President.
Ik mocht toen weer gaan zitten en kon ontspannen de rest van de bijeenkomst beleven.
…en tot besluit…
De bijeenkomst werd besloten met een woord van dank voor de aanwezigheid door de President en het gezamenlijk uitspreken van de Amerikaanse variant van de “Four way test”:
- Is het waar
- Is het billijk voor alle betrokkenen
- Bevordert het onderling vertrouwen en vriendschap
- Komt het alle betrokkenen ten goede
Terug kijkend kan ik niets anders zeggen dat het een bijzonder leuke ervaring was om blij z’n gastvrije en vriendelijke club op bezoek te gaan, ik zal zeker ook andere buitenlandse club’s gaan bezoeken en kan het iedereen aanraden.
(Red: Marcel van Zanten is inmiddels geen Rotarylid meer, zijn nieuwe werkgever is gevestigd in China.